„Co robić, aby wspomagać rozwój mowy dziecka ?"

Odpowiedzią na to pytanie niech będą sugestie, do których zbioru radzimy od czasu do czasu zaglądać, dopóki dziecko nie osiągnie wieku szkolnego. 

1. Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, unikajmy zdrobnieńi mowy dziecięcej. Mówmy wyraźnie, bez pośpiechu. Budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów. Modulujmy własny głos, aby zainteresować dziecko, np. „Co to?", „Nie ma?", „O! Jest!".
2. Pytajmy lekarza, jeśli coś nas niepokoi w stanie zdrowia zarówno fizycz-nego, jak i psychicznego maleństwa. Dbajmy o jego górne drogi oddechowe i uszy. Zwracajmy uwagę na to jak dziecko oddycha. Od najmłodszych lat uczmy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się żuć i gryźć.
3. Opowiadajmy i czytajmy bajki. Niech nie martwi nas fakt, iż pociecha
   ukochała jedną z nich i prosi notorycznie o jej powtarzanie.
4. Jeśli dziecko ogląda telewizję, to towarzyszmy mu w tym. Komentujmy wydarzenia pojawiające się na ekranie telewizora, rozmawiajmy na ich temat, aby milusiński bezwiednie nie oglądał szybko zmieniających się obrazów i ciągów tekstów bez ich zrozumienia. Wybierajmy programy właściwe dla wieku dziecka. Starajmy się, aby telewizor był włączany tylko okazjonalnie.
5. Poszukujmy książeczek dydaktycznych zapoznających dziecko z różnymi tematami: zwierzętami, warzywami, owocami, kolorami, bogato ilustrowanymi opisami życia na wsi i w mieście. Nazywajmy przedmioty w nich zawarte i opisujmy sytuacje operując prostymi zdaniami. Cenne są też książki słowno - obrazkowe, podczas przeglądania których dorosły czyta tekst, a dziecko nazywa przedmioty w nim zilustrowane. Prośmy dzieci o wskazywanie przedmiotów czy zwierząt wcześniej pokazanych im na obrazku.
6. Rysując, mówmy dziecku, co kreślimy - „Teraz rysuję dom. Tu jest dach,
   a to: komin, okna, drzwi...".
7. Oglądajmy z dzieckiem zdjęcia i nagrania magnetowidowe z uroczystości rodzinnych, wykorzystujmy je do wymieniania: imion, nazwisk, koligacji w rodzinie. Pytajmy pociechę: „gdzie ty jesteś?", „gdzie ja jestem?" (ćwiczymy w ten sposób zaimki: ja, ty, on, ona, itp.)
8. Recytujmy proste wierszyki, rymowanki, wyliczanki i włączajmy w zabawę gesty, ruchy, taniec czy rysunek - niech praca ta będzie dobrą, wspólną rozrywką, a nie - obowiązkiem.                                                                                              
    
   opracowała   Teresa Podkowińska